Za mało mnie tu .. I wcale nie jest mi z tym dobrze .. i choć ciągle próbuję znaleźć te przysłowiowe 5 minut to jednak wciąż brakuje tej chwilki na zebranie myśli i kilka zdjęć ..
Już ponad 2 miesiące funkcjonujemy w okrojonym składzie - tata daleko choć często na telefonie, ale to nie to samo :(( jesteśmy jak 3 miseczki ze zdjęcia ..
Początki były trudne bardzo .. Jesteśmy wciąż kochającym się małżeństwem , które przyzwyczajone było do życia we własnym sosie .. Rozłąka dała nam nieźle w kość !! Był smutek , były łzy, były codzienne telefony przyjaciółek, czy nadal trzymam się w kupie, był moment buntu i wyparcia pewnie też ..
Teraz jest już o niebo lepiej .. Troszkę się nauczyłyśmy funkcjonować w babskim składzie, otworzyłyśmy na wszystkie sąsiadki i wydarzenia towarzyskie :)) Choć często przy śniadaniu pada stwierdzenie Zuzolki , "że do pełni szczęścia brakuje nam tylko tatusia " ..
Życie samemu to nie tylko brak męskiego ramienia , pocałunku czy miliona słów o każdej porze dnia i nocy (choć deklaruje się już tynkarz sąsiadki ihihih) to także ciężka fizyczna praca kobiety z domem i wielką działką proszącą się o milion prac fizycznych.. To dwie dziewczynki do ogarnięcia i pies i żółw i koty .. To sprawdziany, obiadki , śniadanka i kolacje i porządek i pranie i brudna podłoga .. Nie jest lekko , ale ...?
Nigdy nie byłam kobietką , co leży i pachnie i nigdy zbyt długo nie rozczulałam się nad sobą .. Próbuję myśleć , że zawsze w życiu coś dzieje się po coś , wszystko ma swoje plusy i minusy .. Próbuję być twardzielką ...
i powiem Wam w wielkiej tajemnicy , że na nic tak bardzo nie czekam jak na spóźniony prezent niespodziankę dla moich dziewczynek z okazji Dnia Dziecka .. Na piątek , a z nim widok taty na lotnisku , który jak sądzę wyciśnie morze dziecięcych łez , bo moje wyciska już nawet pisząc dzisiejsze literki ... Tylko tydzień i aż tydzień na podładowanie naszych słabiutkich akumulatorków ..
Cudownej Niedzieli Kochani i samych radości .. Wasza Twardzielka :)
Moniczko, trzymaj się dzielnie i ciepło. Życzę Wam wielu wspaniałych momentów w tym wyczekanym tygodniu!!
OdpowiedzUsuńKasiu i ja mam na nie nadzieję :))) Ale najbardziej boję się chyba wyjazdu .. To będzie nasz kolejny koszmar :((( Ściskam mocno ..
UsuńMoja Ty dzielna, a jak Małżon znowu odjedzie, przybędę Ja! i będziesz musiała mnie znosić dzionek cały :))
OdpowiedzUsuńTulam, buziam Was wszystkie i w ogóle !
♥
Ciebie to ja bym tydzień i miesiąc znosiła głuptasku !!! Już nie mogę się Ciebie doczekać !!!! Tulkamy Cię wszystkie razem i każda z osobna :)))
UsuńJesteś Wspaniała! Ściskam mocno!
OdpowiedzUsuńNatalko , a mnie wydaje się zupełnie odwrotnie ... Ściskam mocno !!
UsuńTak trochę wiem o czym piszesz. Mój mąż ma wyjazdową pracę i zazwyczaj są to 3-4 dni w tygodniu, a pozostałe w domu, ale czasem wpada na jeden dzień w tygodniu i taki miesiąc właśnie mija. W maju był z nami pewnie nawet nie tydzień. Ciężko bywa i czasu mniej, myśli skołowane. Potrzeba codziennie męskiego punktu widzenia... Czasem jedno słowo wystarczy żeby wszystko wróciło na właściwy tor. Trzymaj się i dobrego czasu już życzę :-)
OdpowiedzUsuńKarolciu przed nami jeszcze kilka ładnych miesięcy , choć łudzę się , że najgorsze za nami .. Ale perspektywa żegnania się znów na lotnisku mocno mnie paraliżuje :(( Ćóż życie ! Nikt nie powiedział przecież , że będzie lekko .. Zawsze sobie w takich momentach powtarzam , że inni mają 100 razy większe tragedie ...
UsuńJesteś prawdziwą twardzielką :)
OdpowiedzUsuńoj żebyś mnie widziała chlipiącą w poduszkę ... Ale powiem szczerze , że w pierwszym miesiącu naszej rozłąki musiałam się mocno zmuszać do wstawania z łóżka , a kładłam się jak najszybciej by zakończyć dzień .. Nie jest łatwo samemu .. Bez męża, czy rodziców na wyciągnięcie ręki ..
UsuńDużo siły i miłości Moniko! A dla Twoich dziewczynek wszystkiego najlepszego!
OdpowiedzUsuńDziękuję Karolciu w imieniu swoim i moich dziewczynek :) Wyściskaj też swoje dzieciaczki !!
UsuńMnie wycisnęłaś bo jakoś tak stawiam siew sytuacji, w której nigdy nie było mi dane być ,bo niby maż zapracowany ale zawsze osiągalny. Mnóstwo ludzi tak musi żyć i jedni dają radę, inni niestety nie. Mam nadzieję,że uporacie się z tym ale najlepiej ,żeby więcej nie wyjeżdżał. ja chyba bym tupnęła nogą . A miseczki pasują też do moich . Każda inna ale bardzo współgrają.Powodzenia życzę i jak najwięcej wspólnych chwil.
OdpowiedzUsuńMaszko czasem po prostu nie ma wyjścia :((( i będę musiała przeżyć jeszcze kilka takich samotnych miesięcy .. Mam jedynie nadzieję , że damy radę .. Jestem lwicą - będę walczyć !!
UsuńTrzymaj się dzielnie! Ja nie jestem pewna, czy bym zniosła tak dobrze taką rozłąkę..
OdpowiedzUsuńElle ja też jej dobrze nie znoszę :( ale jak to się mówi "nie przywykniesz- zdechniesz " :((( Mam 2 córki dla , których po prostu muszę być twardzielką , inaczej to im z życia zrobię piekło :(((
UsuńTrzymaj się kobietko !!!
OdpowiedzUsuńDoskonale Cię rozumiem, bo 2 lata temu mój Mąż był w rozjazdach ponad 3 miesiące. Przesiadał się tylko z samolotu do samolotu.
Mam nadzieję, że już nigdy nie będzie wyjeżdżał na tak długo.
Nie umiem sobie wyobrazić jak małżeństwa żyją w takiej rozłące całymi latami. To nie dla mnie !
Ja starałam się skupić na miłych aspektach całej sytuacji czyli powrotach mojego Męża :)
Fajne jest to, ze po prawie 20 latach wspólnego życia, tęsknimy za sobą.
Życzę Wam bardzo rodzinnego tygodnia !
Pozdrawiam
dziękuję Kasiu .. Ja tez nie jestem typem , kóry potrafiłby tak żyć lata .. Ale nie myślałam , że dam radę wytrzymać tak tydzień , a co dopiero ponad 2 miesiące .. Życie stawia nas w rozmaitych sytuacjach , w których musimy się odnaleźć , niestety bywają gorsze :((( Ściskam mocno ..
UsuńTrzymaj się Moniś, znam ból zostałam sama na kilka miesięcy z dwójką zupełnych maluchów (3 l i rok) i jeszcze z tym drobiazgiem dojeżdżałam do małża (istne szaleństwo). Ale wszystko mija i potem radość ze wspólnego bycia razem jest jeszcze większa :)
OdpowiedzUsuńBuziaki :)
oj taaak , na ten tydzień czekam już od wyjazdu :)))) Buziaki wielkie !!!
Usuńoh niestety wiem jak to jest, wiem też jak codzienność bywa trudna do uniesienia na pojedynczych barkach..mimo to doceniam to doświadczenie,bo pokazuje mi jak niesprawiedliwa jestem w kłótni krzycząc:'w niczym mi nie pomagasz" :}
OdpowiedzUsuńwiec..nie ma tego złego ... ;]
oj ja też już ze 100 razy odszczekałam to "nic nie robisz " :))) Doceniłam już te śmieciory i podły piec i opryski działkowe .. i jeszcze tylko wiercić w ścianach się nie nauczyłam buuu....
UsuńMoje też wycisnęły, a tylko czytałam Twój wpis, wyobraziłam sobie scenę...
OdpowiedzUsuńSama pracuję na lotnisku i obserwuję takie sytuacje dość często... mi trudno powstrzymać łzy, a co dopiero tym ludziom.
Pozdrawiam!
alojza
Uwielbiałabym przyglądać się ludziom na lotnisku .. Robię to za każdym razem czekając na mamę czy męża .. Zawsze zastanawiam się kto jest kim, kto się cieszy z powrotu, a kto mniej .. Kto musiał , a kto chciał wrócić .. Kim jest ta Pani w kraciastych spodniach i dziewczyna z kucykiem ..
UsuńTobie łez się absolutnie nie dziwię , ja wzruszam się za każdym razem :))
samych radości życzę:)
OdpowiedzUsuńdziękuję ..
Usuń5 days remaining
OdpowiedzUsuń:)))))))
UsuńŻyczę teraz samych dni pełnych uśmiechu i szaleństw niezliczonych już w komplecie rodzinnym :))
OdpowiedzUsuńoj będą na pewno :))))
UsuńKochana ja sobie nie wyobrazam tak dlugiej rozlaki, mam nadzieje ze nigdy nie bedzie mi dane tego doswiadczyc. Dobrze ze masz dziewczynki, z pewnoscia one sprawily ze ten czas byl nieco latwiejszy.
OdpowiedzUsuńUsciski
Kochana ja sobie nie wyobrazam tak dlugiej rozlaki, mam nadzieje ze nigdy nie bedzie mi dane tego doswiadczyc. Dobrze ze masz dziewczynki, z pewnoscia one sprawily ze ten czas byl latwiejszy.
OdpowiedzUsuńUsciski
Anetko ja sobie wielu rzeczy w życiu nie wyobrażałam , a jak przyszło co do czego to już nie było wyjścia , radziłam sobie jak umiałam najlepiej .. I dałam radę .. Ściskam mocno ..
UsuńDobrze, że masz dziewczynki, motywację do wstawania i przerywnik w myśleniu, co by było gdyby...
OdpowiedzUsuńja Cię rozumiem, choć nasze rozłąki to były raczej długie szpitalne pobyty, a nie praca...
Na szczęście mamy komputery , widzimy się , możemy ze sobą rozmawiać ... Trzeba się przyzwyczaić , a milion obowiązków baaardzo w tym pomaga :)))
UsuńA czym mąż się zajmuje?
OdpowiedzUsuńGrafiką i fotografią :)
UsuńOj wiem jak to jest... My przez ponad rok żyliśmy tylko wspólnymi weekendami, a i to nie zawsze się udawało. Czasem raz w miesiącu na dwa dni tylko. A Młody ledwo odrosły od ziemi był... Teraz chociaż na remoncie żyjemy, ściśnięci jak sardynki jeszcze Bóg wie ile, to i tak jest bosko.
OdpowiedzUsuńrozumiem w 100 %
UsuńTrzymaj sie Twardzielu, moc serdecznosci posylam!
OdpowiedzUsuńdziękuję Ameli :))
UsuńMoni wiesz że ja też nie umiem wiercić dziur w ścianach hi hi , natomiast wszystkie inne tzw.męskie prace załatwiam w try miga.
OdpowiedzUsuńCóż musiałam nauczyć się wszystkiego kiedy zostałam sama, kosztowało mnie to sporo łez i wytrwałości.
Jesteś silną i mądrą kobietą, powodzenia
Jaguś dziękuję za miłe słowa .. Ściskam Cię mocno !!!
UsuńAlbo pieniadze albo maz..Rozumiem,ze pieniadze. A mezczyznie samotnosc pomaga w odnalezieniu sobie kochanki,
OdpowiedzUsuńTaaak od razu 10 kochanek! ;)
UsuńMoniś - będzie dobrze! :) tak było na początku naszego małżeństwa, co prawda dzieci nie było wówczas i własnego domu do ogarnięcia... ale tęsknota też ma swoje plusy! :) i tego się trzymajmy ;)
Buziaki dzielna kobieto :)
Daguś nic nie trwa wiecznie prawda :))) Więc tłumaczę sobie , że jeszcze troszkę i wróci :))) No chyba , że ta kochanka go zatrzyma :))))))) Buziaki wielkie !
Usuńbardzo cieszy fakt, że są małżeństwa które kochają się po latach...wszystkiego dobrego!!!
OdpowiedzUsuńdokładnie po 12 :))
Usuń