"Możesz przeżyć całe życie, a pod koniec i tak będziesz wiedziała więcej o innych ludziach niż o sobie samej."

Przychodzi taki moment w życiu kobiety .. bliżej czterdziestki być może ..kiedy dzieci nie potrzebują już jej stałej opieki, życie rodzinne, partnerskie i zawodowe ma względnie ustabilizowane, a jednak czuje, że czegoś jej brak. Najczęściej siebie samej, świadomości co lubi, co dobrze robi jej skórze, głowie..? Tych drobnych przyjemności, o których zapomniała lawirując miedzy lekarzem, szkołą, czy zawodowym projektem na wczoraj.
Nie przegapcie tego momentu. Zwolnijcie, zastanówcie się chwilę dłużej, co sprawia Wam przyjemność. Jaką książkę już od dawna chciałyście przeczytać, jaka kawa wywołuje uśmiech na Waszej twarzy, bo może nie jest to akurat ta kupiona w biegu na stacji benzynowej. To "osiędbanie", którego tak bardzo potrzebujemy nie trudno zbagatelizować. We krwi mamy przecież pomaganie, opiekowanie się potomstwem, stawianie siebie na ostatniej pozycji w kolejce. Tej do lekarza, zdrowego odżywiania, ośmiogodzinnego snu, czy spaceru (i nie mam tu na myśli tego po sklepach w poszukiwaniu prezentu na urodziny koleżanki). Pomyślmy o sobie bez wyrzutów sumienia, nauczmy tego córki, bo z obserwacji bliskich mi osób widzę, że w tym temacie mamy jeszcze spore zaległości.