"Ten, kto schwyta chociaż jedną chwilę złotego czasu dzieciństwa, zachowa w sobie coś niewiarygodnie pięknego..."

Tak wiem wiem miało być już wnętrzarsko ale naprawdę nie mogłam się powstrzymać :)
Juleczka od jakiegoś czasu prosiła mnie o zdjęcia w deszczu, mąż mówił, że zwariowały, że chora będzie , że obiektyw, a ja twardo jak zwykle pobiegłam szalona matka z córką jeszcze bardziej szaloną :) I wiecie co ? zrobiłam zdjęcia , które uświadomiły mi pędzący czas.. nie byłam jedyna bo tatuś już analizował jak będzie chłopaków z kosą po wsi ganiał , ale patrzyłam jak sroka w kość jak moja jeszcze wczoraj kruszynka , malutką kobietką się staje ..

 

deszcz pojawiał  się i znikał, szalona mama biegała z aparatem, a Juleczka rosła coraz większa z minuty na minutę zatrzymując w sobie chwile złotego czasu dzieciństwa ...